igo | Eibarko euskara

igo

1. igotze (io, iyo, ixo). du ad. (TE). Subir. Gora igo dau harek, albokuak zapalduaz. / Aquél ha subido arriba, atropellando a uno y otro lado. / Gora igoirazu pitxarra. / Súbeme arriba el jarro. / Askok ez dau igotzia baiño beste asmorik. / Muchos no tienen otro propósito que subir. / Egun hartan ixo genduan Urkora. / Aquel día, subimos al Urko. / Baserrittarrak ekarri daben egurra, ganbarara ixotzia dogu afalostian. Ik. goratu. Intransitibua danian, edo objekturik ez daguanian, laguntzaillia da/du izan leike: ni igo naiz baiño, nik igo dot gehixago esaten da. Transitibotzat erabiltzen danian, objektuakin, beste edozein modutan erabiltzen da.

2. igotze . da ad. (ETNO). Desarrollar(se) algunas verduras, como la lechuga, la berza, la espinaca, la acelga, etc. Letxugak igotzera doiaz, hazira doiaz, hasi jakue kertena gorutz. Ik. zildu, loratu, garatu, aroldu.